Seni hatırladıkça ağlıyorum gündüz, gece
Şiirler, türküler türetiyorum kestane gözlerine
Sevdam dedim sana ben filizlenen ağaçlara
Yaralıyım kalbimden düşmüşüm senin sevdana
Sevdan keskin bir bıçak gibi saplanmış yüreğime
Sensizliğe dayanamıyorum, yalnızım bak işte
Seni sordum seni aradım karabasan gecelerde
Bir bile dilimden düşmeyen bir türküsün sen
Korkuyorum çok korkuyorum seni kaybetmekten
İçime düşmüş aşkının ateşi ben söndüremem
Çetin yollara düşmüşüm sen siz yürüyemem
Sevdana bulaştım acılar içindeyim sensiz gülemem
Senden uzağım Senin için ağlar dururum her gece
Geceler yetmiyor düşlerimi bırakıyorum gündüzlere
İçimdeki sevdayı kimse bilmez düşlerimi sensiz kurar iken seninle
Bir ölü yatağım bilir, gözyaşlarımla ıslattığım yastığım birde
Sen bilir misin nasıl acılar çektiğimi
Sevdalım, bilir misin seni nasıl sevdiğimi
Gelsene sevdiğim acıyı bal eylesene bana
Elele tutuşup gidelim bu diyardan sevdamızla
Sana sevdam dedim aşkını kalbime gizledim
Hasretinden divaneyim ne olursun gel bana sevdiğim
Bu satırları karalarken sensiz düşlerim suskun, titrektir ellerim
Durgun bakışlarını hatırladıkça, ürkekçe çarpıyor Kalbim
Bekle beni yıllar geçmiş olsa da sözüm vardır gelirim sana
Yeterki etmesinler beni canımdan, ayrılığımız ancak ölümden sonra
Gül Koklar mıyım senin üstüne senden başkasını alır mıyım gönlüme
Sen yeterki ellere varma sevdam beyaz gelinliği sana giydireceğim namus sözü
