Ömrümün son hazanı yaklaşırken
Yalanda olsa bir buse ver
Sakın ağladığımı söyleme kimselere
O ben değil söz geçiremediğim sensin
Kırk ikindi yağmurları gibi ansızın
Kapıyı çalmadan gel
Sakın korkma olmayacağım diye
Hala beklemekteyim ıslak ve sensiz
Aşk tasarruf kabul etmez demiştim
Gittin de ne oldu
Mazide kim bilir kaç fotoğraf…
Anlatacak nerede bir gülüşümüz
Ne olur gel
Ağlıyorum sana yetişmek sana kovuşmak için
Bilinmez bir duygu yaşıyor kalbim
Sıyrılmak istiyorum dünyadan
Katilim sen oldun dün gece
Karanlık örtüsünü serince
Yarasalar uçuştu dünyayı ele geçirmişçesine
Sonra Karasinekler
Duydum ki dalgalar temizlermiş kumları
Sorun İçimdeki aklımdaki yüreğimdeki yaralara bir ilacı var mı?
Sevgiliyi görünce utancından Çekilen deniz
Görünür kaç yaprağın rüzgârın telef ettiğini
Sonra martılar uçuşur birden
Ağıt yakan köylü kadınları gibi
Birden ve düzensiz bir senfoni orkestrası düzeyinde
Yine can yakar yinede ağlatır
Hisli, gerçek ve samimi
Sonra kapının eşiğinde oturan yüzü kirli saçları dağınık kız çocuğu
Elbisesi yamalı ayakları çıplak
Elinde kim bilir hangi vaktin yemeğinden artan büyükçe bir ekmek parçası
Sen de anne olacaksın
Martılarda anne olacak
Elifim de anne olacak
Düşer mi sana bu manzara düşer mi Elif’e
Koşuyorum Urfa’nın en yüksek yerine
Aklımda bin bir soru işaretleri
Yüzüm kıbleye dönük
Yüreğim dört bir yana
Ah ölseydim
Görmeseydim, ağlasaydım
Batan geminin son malları gibi
Ömrümü, bugünümü feda etmeseydim son nefesli yar
Unutamadım (Şiir)
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.
