Bu geçici ve kısa hayatta geleceğimizi aydınlatmak için çok çalışıyoruz. Soru şu; beklediğimiz gelecek, gelecek mi? 35’lİ veya 45’lı yaşlarındaki herhangi bir insana hayatlarından memnun olup olmadıklarını sorun. Her gün hayatlarından gerçekten keyif alıp almadıklarını izleyin. Verecekleri cevap çocuklarının gelecekleri ve kariyeri için çalıştıkları olacaktır. Bu nedenle bugün kendileri hakkında fazla düşünecek zamanları olmuyor. Çoğunlukla geleceğimizi şimdiki zaman pahasına hazırlarız ve o’ gelecek asla gelmez… Hepimiz paranın önemini biliyoruz ve bu nedenle geleceğe yatırım için tasarruf etmeye çalışıyoruz. Üzücü olan şey, çoğu zaman bunu bugün pahasına yapıyoruz.
Sizce de öyle değil mi? Herhangi bir aile üyesini göz önüne alın ve bugünkü sağlık durumunu düşünün. Görünüşe göre herkesin bir sağlık sorunu var. Çoğu ara sıra hastalanır. Birinde uyku problemi olur. Bazıları depresyondan muzdaripken bazıları diyabet hastası olabilir. Bazıları düşük / yüksek tansiyona sahipken bazıları kalp hastalıklarından muzdariptir. Yaşam tarzımız nedeniyle tüm bu hastalıklar bugün çok yaygın hale gelmiştir. Sağlıklı yemek pişirmek için zamanımız yok, bu yüzden fast food’a yükleniyoruz. Sabah egzersizi veya yürüyüşü yapacak zamanımız yok. Tüm gün ağır fiziksel hareket yapmadan ofislerimizde oturuyoruz. Sonra televizyonun önünde çok uzun süre oturuyoruz ama kendimizi düşünecek vaktimiz yok. Sağlığımız iyi görünse bile, şu anda yaşamıyoruz ve bu nedenle mutlu görünmüyoruz. Hayatınızdan zevk almıyorsanız, hayatınızı yaşamadığınızı bilin. Bu da günümüzde yaygın bir hastalıktır. Bu, sadece şimdiki zamanımızı geçirdiğimiz ve daha iyi bir gelecek için umduğumuz (aslında endişelendiğimiz) anlamına gelir.
Anne Babaların çoğuna göre, onlar hayatlarını çocuklarının eğitimi ve kariyeri için adadılar. Çocuklarının daha iyi bir geleceğe sahip olması için hayatlarından fedakârlık yaptılar. Niyet gerçekten çok iyi. Bununla birlikte, yaşam döngüsüne bir göz atalım... İyi bir eğitim alan genç iyi bir işe girer-mi? O genç eğer işe girmişse hayatından yeni zevk almaya başlar, kendisi ve ailesi için birçok şey yapmak ister. Ama bunu en fazla birkaç yıl boyunca yapabilecek. Sonra o da aynı aşamaya girecek, evlenecek. Çocukları olacak ve sorumluluğu artacak. Para hiçbir zaman tüm masrafları karşılamaya yetmez. Sağlığından ve hayallerinden ödün verecek, hepsi çocukları ve güvenli bir gelecek için. Hayatının geri kalanını, bir gün hayallerini gerçekleştirecekleri beklentisiyle onlar için her şeyi yapmaya adayacak. Kendi hayatımızı başkaları için yaşadığımızı düşünüyoruz genelde. Öyleyse kendi hayatını kendi için yaşayan çok az kişi var demektir. Önce kendi hayatımızı iyi yaşamak daha önemli değil midir? Böylece diğerleri de otomatik olarak aynısını yapacaktır… Selamla Kalın Selamette Kalın
