Resûlüllah (sas) temiz ve güzel görünümlü ve güler yüzlüydü. Güzel ahlaklıydı. Onun için ayıp sayılacak bir şişmanlığı yoktu. Başı, onun için kusur sayılacak bir küçüklükte değildi. Güzel yüzlü ve kara gözlüydü. Kirpikleri boldu. Sesinde boğukluk vardı, [yüksek sesli değildi]. Boynu uzun, sakalı gürdü. Kaşları birbirine yakın, fakat bitişik değildi.
Sustuğu zaman üzerine vakar çökerdi. Konuştuğunda onu zarafet ve güzellik kaplardı. Uzaktan bakıldığında insanların en güzeli ve en zarifiydi. Yakından bakıldığında insanların en güzeli ve en tatlısıydı. Konuşması hak ve hakikat idi.
Ne az söyler, ne de fuzuli konuşurdu. Konuşması, yukarıdan aşağıya inen dizilmiş inciler gibiydi. Konuşması tatlıydı; ne uzunluğu sebebiyle sıkar, ne de kısalığından dolayı gözler onu küçümserdi.
İki dal arasındaki bir dal gibiydi; ancak o üç dalın en parlağı, vakar yönünden en güzeliydi. Ona ikramda bulunan arkadaşları vardı. Konuştuğu zaman susarlar; emrettiği zaman emrini yerine getirmeye çalışırlardı. Yardımına koşuluyor ve kendisine hizmet ediliyordu..