Ne zamandan beridir hiçbir şeyden tat alamıyorum
Eskisi gibi bir kelebeğin peşinden de koşamıyorum
Ayaklarım, kaldıramıyor bedenimi
Harun koşmalı artık, yetişemesem de küçük adımlarına
Gözlerim, beni aldatıyor çoktandır sinsi sinsi
Çok mu yaşlandım ben, yoksa çokmu erken
Yollar, çok mu uzun oldu ne?
Ziyaretlerim de artı o ebedi son istiratgâha annemin
Efkârlıyım yine bu gece efkârımla
Ben ve penceremde duran Yusuf kuşu bende Gözlerim, başladı yavaş yavaş benle ağlamaya
Uzakları yakın eden tek tesellim hayal dünyam şimdi
Hiçbir yere sığmayan gönül avazım da başladı
Gönlümü hoş eden o ebedi ses
Çeksin artık bağrımda yükselen derin his’e
Tüm acımalar bana karşı hep tek
Beklediğim son hazanlarımda girdapta çoktan
Barı sen çek hançerini son ver son acıma
Gözlerim beklemesin son halimi anlatmaya
Selviler beklesin rüzgâr beklesin başucumda
Son avazım sahipsiz kalmasın başucumda