Kırlarda yalnız gezen kelebeklerimde vuruldu
Saçının bir telinin değişmediğim gençlikte vuruldu
Gündüzlerim vuruldu arsızca
Hülyalarım, ben vuruldum
Bir melodi yükselir, bilmem nereden alma
Karışık, düzensizlik düzen
Tıngır da tıngır
Bir ağlayış havar da havar
Geçemesin buradan dön de gel
Ağlar benimle şehir
Ben ağlarım, sen ağlama
Kesilen, değiştirilen in mi istersin yol mu köy mü?
Bir ütopya kanun
Sorsan bulamasın sinsi mi sinsi
Gizli bir el arsız mı arsız
Savurur seni, tek dişi kalmış rüzgâra
Hayâ caddede gezer oldu
Edep nerede yahu
Şöhret olmuş budala
Kol kola gezer, şehrin gözyaşları üzerinde
Ne utanır arlanır bunlar
Elinde tutmuş narı
Bir düzen ki yalnız ben
Sömürür doymaz bizi
Şehrin Gözyaşları (Şiir)
Paylaş