Yaratıcı Kutsal kitabı Kur’an da insanı en üstün varlık olarak yarattığını beyan etmektedir. Bunun yanı sıra bir ayette: “onlar hayvandırlar, hatta hayvandan daha da aşağıdadırlar” diye buyurmaktadır. Demek ki insan değerini bilirse en üstün varlık, aksi halde hayvandan daha aşağı dereceye düşebiliyor.
Her toplumda ve her millette çok kalitesiz ve karaktersiz insanlar var. Öyle ki eli değdiği yeri kirletenler, helali haram eden insanlar var. Suya dokununca suyu, sabuna dokununca sabunu kirletenler olduğu gibi…
Yalan, iftira, kin, nefret, ırkçılık, kibir, hile ve daha neler… Dindar geçinip din dışı ne varsa hayatında tatbik edenler yüzünden dinden soğuyan, dine karşı anti empati duyanlar oluyor.
Yıllar önce Müslüman olan ‘Yusuf İslam’ Müslüman olduktan birkaç yıl sonra şöyle demişti: “ben İslam’ı tanımadan önce bazı Müslümanları tanısaydım belki Müslüman olmazdım, çünkü sözde Müslüman fakat fiilleri gayri İslami olan çok Müslüman var... bu yüzden iyi ki önce İslamiyet’i öğrenmişim…” ki hiç de haksız sayılmaz!
Ticaretinde, siyasetinde, insani ilişkilerinde dürüst olmayanları gördükçe güven adına bir şey kalmıyor toplumda. İyi niyet çerçevesinde hatır çeki, para veya ticari mal verip karşılığını alamayan insan bir daha nasıl güvensin başka birine.
Hani ders alınması gereken bir hikâyedir. Adamın biri atıyla yolculuk yapmaktadır. Yorulduğu bir anda bir su kenarında durup mola verir kendine, istirahat etmek ve ihtiyaç molası gibi! abdest alıp namaz kıldıktan sonra nevalesini açar ve yemeğini önüne koyar, yemek yediği sırada tanımadığı bir kişi selam verir, adam selamı aldıktan sonra yemeğe davet eder. O tanımadığı şahısta yemek yemeye başlar, beraber yerler. Atlı olan yolcu erken başladığı için doyar ve kalkar suyun başına gidip ellerini yıkamak ister. Tam o sırada arkasından bir ses duyunca dönüp bakmasıyla şok olur! Birde bakar ki yemeğini paylaştığı adam atına binmiş hızla uzaklaşıyor. Arkasından bağırır, dur sana bir şey diyeceğim der. Atı kaçıran adam durur arada mesafe çok olduğu için yetişemeyeceğini bilir ve yüksek sesle şöyle söyler; “atımı çaldın, beni atsız bıraktın… bari gittiğin yerlerde bunu anlatma, ben şöyle yaptım da bu atı kaçırdım deme” atı kaçıran adam bu sözlere bir anlam veremeyince sorar; “neden, bunun sana ne faydası var diye cevap verir.”
Ona karşılık atın asıl sahibi önemli bir konuya değinir; “bana faydası olmasa da, başkalarına zararı olmaz. Eğer sen anlatırsan olay yayılır ve insanların birbirlerine güveni kalmaz. Kimse kimseye yardım etmez. Merhamet ortadan kalkar, paylaşımcılık kaybolur. Ben bundan korkuyorum. Bu yüzden kimseye bu olaydan bahsetmeni istemiyorum” der.
Bu sözleri duyan at hırsızı cevap vermeden süratle uzaklaşır fakat fazla çok geçmeden geri döner. Selam verdikten sonra; sana atını geri getirdim, al atını der. At sahibi haliyle merak eder ve neden kaçmaktan vazgeçtin de geri getirdin diye sorar; “senin o doğru sözlerin benim düşünmeme ve sebep oldu ve kalbimi yumuşattı, yanlış bir iş yaptığımı anladım, bu yüzden hakkın olan atını geri getirmeye karar verdim” diyerek atı geri verip özür ve helallik diler.
Yani sözün özü şu; kimsenin malı kimseye helal değildir. Kur’an-ı Kerimin Necm suresi, 39. Ayetinde Yüce Allah şöyle buyurmaktadır: “insanlar için ancak yaptıklarının/çalıştıklarının karşılığı vardır…”