Satılık levhasını dinmeyen özlemlerimin kanayan yarasına astılar Babamdan son kalan münzevi evin duvarına
Acımasızca yıktılar, betondan bloklar dikmek uğruna
Artık yok, oturduğun ve son nefesini verdiğin virane ev
Bir daha dönmeyeceğim o şehre
Sokaklarında ışıltılı lambalar olsa da dönmeyeceğim
Haberiniz olsun, ey Siyah kesme taşlar
Bana umut bağlamayın bir daha
Umutlarım, bende yabancı artık
Sözler dil ucunda sahipsiz
Sızlayan bir küçük yürek hatıralarda
Dönmeyeceğim artık, dönemem son bir kez daha
Senden izler bulmak adına yollar erittim
O umutla, sana karşı yeni anılar büyüttüm
Yok, yok artık o şehre dönmeyeceğim
O şehir, babamın şehri. Umutlarımın şehri