Sadi Şirazi, Bostan adlı kitabında şöyle der: ''METHEDENLER DEĞİL; SENİ KINAYANLAR DOSTUNDUR, HASTAYA ŞEKER DEĞİL ACI İLAÇ ŞİFA VERİR.''
Bu vecize biraz da olsa düşündürmüyor değil aslında...
İnsanoğlunun iradesi methedilmeyi, nefsin okşanılmasını sever.
Bunları yazarken de methiye ile bağdaş olan dostlarımız alınmasın lütfen; çünkü demiştik ya '' Hastaya şeker değil, acı ilaç şifa verir.''
Son dönemlerde bir hastalık olmaya başladı. Kendini olduğundan daha büyük göstermek hatta ve hatta kilosunu ve boyunu bilerek...
Çok duyar olduk; birazcık koltuk sahibi olanların yanında yağlayıp, yıkayanların olduğu devir.
Sadece yanındakilerinden övgüler alarak kendini nirvanaya taşıyan ebleh.
Osmanlı döneminde de rastlamak mümkün bu tarz insanlara hani deriz ya Saray Şairi...
Biraz, alçakgönüllülük, tevazu Ya HU!!
Unutmayalım!!
Ego, ene, enaniyet kavramlardan uzak durmanın daha hayırlı olacağı bir yüzyıl diliyorum.
Sadece bir arkadaş tavsiyesi...
Kalın Sağlıcakla...