LİYAKAT

Liyakat en basit tanımıyla; “bir kimsenin, kendisine iş verilmeye uygunluğu veyabir işi, en iyi yapacak kişiye vermek” şeklinde ifade edilebilir.Liyakat, bireylerin mutluluğuna ve toplumda birlik, barış, huzur ve refaha büyük önem veren ve adil bir toplumu hedefleyenler, kamu görevlerine liyakat ve ehliyet sahibi insanların getirilmesini söz konusu hedeflere ulaşmanın kaçınılmaz vasıtasıdır.Liyakat ve ehliyete dikkat edilmesi, aynı zamanda adaletin gerçekleştirilmesiyle de ilgilidir. O, devletin ve iktidarın geleceğini düşünen devlet adamlarının bu önemli ilkeyi uygulamada tavizsiz davranmalarını ve titizlik göstermelerini bekler. Diğer yandan devlet adamlarının ve yöneticilerin ehil ve uzman kişilerin danışmanlığından yararlanmaları kaçınılmaz bir gerekliliktir.Liyakat ölçütlerinin olmadığı ve aranmadığı bir sistemde iltimas ve kayırma gibi sübjektif değerler ortaya çıkar ki bu da yapılan işlerde başarısızlığı beraberinde getirir.

Mevlânâ’nın Liyakat Ve Ehliyet Hakkındaki Düşünceleri, Ey akıl sahipleri, meslek edinmede o işin ehli olan, düzgün bir kişiden yardım isteyin. Ey kardeş, inciyi sedefin içinde ara; mesleği meslek sahiplerinden iste.Bilgisiz kişinin testisine taş at, fakat zeki ve bilgilinin eteğine yapış. Ehil olmayanlarla bir an bile eğleşme, çünkü aynayı suda bırakırsan elbet paslanır.

Bir kunduracının elinde kuyumcunun aleti, kuma ekilmiş dane gibidir. Kunduracının önünde çiftçinin aleti, köpeğin önünde saman, eşeğin önünde kemik, bir şey ifade etmez.
Musa’nın elinde asa bir tanık, büyücünün elinde ise boş bir şey olur. İşini bilmeyen alete kusur bulur. Çamura taş vur bakalım; kıvılcım çıkması mümkün mü? Elle alet taşla demir gibidir. Çift olmak gerek. Çift olmak doğurmanın şartıdır“Ehliyet, Liyakat, Emanet ve Sadakat” ilkelerini hayatımıza düstur etmek temennisiyle…