İnsan olmak başlı başına bir erdemdir,tabi bunun bilincinde olursak...
Efendiliktir, ayrıcalıktır. Çünkü Allah [c.c]her şeyi insanlığın hizmetine sunmuş, her şeyi onun saadeti için yaratmış. Bütün bunlara karşı insandan istenen Ona kulluk vazifesini, emirlerini yerine getirmek ve yasaklarından kaçınmaktır. Allah [c.c] bizden çok fazla bir şey mi istiyor. Hayır, zaten insan olmanın gereksinimi bu değil mi yaratılan Yaratıcısına itaat etmeyecek mi? Bunlar olmazsa insan olmak nedendir. Allah [c.c] bütün varlıkları insanların hizmetine sunup sende Bana kulluk vazifeni yap demiş.
Ama birtakım insanlara sen namaz, oruç v.s.ibadetleri yapıp iftira, kul hakkı v.s yasaklardan kendini muhafaza ediyor musun sorusuna cevaben hayır diyenler yâda red edenler veyahut ben mecbur değilim bunlara uymaya diyenler… Eh be kardeşim sen bunları yapmaya kendini mecbur hissetmeyebilirsin lakin sen insan olarak bunları yapmadığın için cehennemde yanmaya Allah’ın azabına çarpılmaya mecbursun.
Allah [c.c] Ben insanları sırf bana kulluk etsinler diye yarattım demişken bu söze kayıtsız kalmak; insan olmaya yakışır mı? Mademki kulsun kulluğunun gereğini yapman gerek… İnsanüstü bir şey değilsin, öyleyse kendini hayvandan bile aşağı duruma düşürmen niye? Allah gibi bir yaratıcıyla dost olmak, nimetlerinden ebediyete kadar istifade etmek, O yüce yaratıcının hoşnutluğunu kazanmak varken; ona düşman olup azabına yakalanmak niye?
Biz ne yaparsak kendimize yapıyoruz. İyiliklerimizde bizim, kötülüklerimizde bizim ama iyilikler insanlığımızın derecesini artırıp yüceltirken kötülüklerimiz insanlığımızın değerini düşürüyor. İnsan olmanın şerefinde olmak böyle bir şeydir. Şeref, satın alınan, kayıp olup bulunan bir şey değildir. Çalışarak yorularak fedakârlık yaparak elde edilen bir şeydir. Lakin insanlığını ve şerefini kaybetmek için çalışıp yorulmaya da gerek yok çalışıp yorulmadan elde edilen kazanımlar kazanım değil kayıptır. Çünkü içinde gözyaşı yok alın teri yok emek yok…
Bizler İnsanız, tabii ki insan hata yapabilmeye ve günah işlemeye meyillidir. Önemli olan hatamızı fark ettiğimizde ondan dönmek ve onu düzeltmek için çaba sarf etmeliyiz. ‘Günah işleyenlerin en hayırlısı günahından dönüp tövbe edendir’ diyen bir dinin mensubuyuz. Bizler dinimizi yaşayarak, ancak İslam ile müşerref olup şeref kazanabiliriz. İnsan güvenle, dürüstlükle, saygı ve sevgiyle, hoşgürüyle v.s olgularla şeref kazanıyor. Bana göre güvenini kaybeden her şeyini kaybetmiştir. Bu saydığımız olgular İslam’da olan ve Allah’ın sevdiği olgulardır. Bizler bunları yaparak bu olgulara sahip olarak Allah’ın yanında derecemizi yükseltebiliriz ve gerçek insan kimliğine sahip olabiliriz. O’nun istediği insan tiplemesi budur. Bu tiplemenin dışında olanlar maalesef insanlığını kaybetmiştir. İnsan olmak zor bir şey değildir zor olan insan olarak insanlık yaparak hayatını devam ettirmektir. İnsan olmanın şerefine varmayı Rabbim cümlemize nasip etsin selam ve dua ile…