Hazin olayda hayatını kaybeden 3 çocuğun halasının yüzünde yaralar var. Neden diye sorduğumuzda ağlarken yüzünü elleriyle yırttığını öğreniyoruz. Taziyede en yüksek ses ondan çıkıyor. Belki de yaşananlara en çok öfkelenenlerden biri de o. Üç yiğenini ve gelinlerini kaybettiği olayın ardından ilk onunla konuşuyoruz. Abisinin evinin yıkılışını donuk ifadelerle anlatıyor. "Vatan sağolsun" diyerek bugüne kadar yaşadıkları korkuyu anlatan Sara Kaçer'le konuşmamızda acılı hala Beşar Esad'a uyarı gönderilmesini istedi. Okullarımız kapalı ve biz bu durum ne kadar sürecek bilemiyoruz diyor. Acısının derinliği ise dilekleri ile buluşuyor. "Bu acıyı başka kimse yaşamasın" diye de ekliyor.
Konuştuğumuz ve isimlerini vermek istemeyen farklı kadınların içinde Başbakan Erdoğan'a yönelik eleştiriler de vardı. İşte bu kadınlardan biri: "Hepimiz korku yaşadık. Suriyelileri buraya getirmeseydiler, bunlar başımıza gelmezdi. Ateş düştüğü yeri yakar hiç birşey gideni geri getirmez. Şimdi olanları Erdoğan düşünsün. Bu belayı başımıza sardılar." diyerel sitemler ediyor.
Çocuklarını ve eşini kaybeden Ömer Timuçin'in amcası olduğunu öğrendiğimiz ve ismini vermek istemeyen kadınlardan biri ise orada bulunan tüm kadınların içinden geçenlerini sözcüklere döküyor. 5 çocuklu ailesi için endişe duyan kadın anlattıklarında insanı etkileyen ifadeler geçiyor. Biz ailemizi torbalarla aldık diyor, bedenleri bile yoktu. Kadınların da gerekirse savaşacağını ama tek istediklerinin bir an önce her şeyin netleşmesi olduğunu ekleyerek, dikkatleri çekecek şu konuşmaları yapıyor:
"Kimse çocuklarını nereye götüreceğini bilemiyor. Korkudan bir aydan beri hiçbir şey yapılamıyor. Evde bile oturamıyoruz. Bazen bir yere gittiğimiz zaman, nelerle karşılaşacağımızı bilemiyoruz. Acaba gideriz ama ya çocuklarımız ölürse diye endişe ediyoruz. Kardeşlerimiz öldü, başkaları ölmesin. Bizim isteğimiz bu. Bizim içimiz yandı başkaları yanmasın. Bir an önce bir çözüm bulunması lazım. Sabah çıktığım zaman sabah geldiğimde evde ne ile karşılaşacağımı bilmiyorum. bizim korkumuz bu. Başka evimiz yok. Akçakale'den başka nereye gideceğiz. Ne olacaksa bir an önce olsun. Beklentimiz bu. Bizim kardeşlerimiz öldü. Bizim canlarımız öldü. bir aydan beri biz hergün ölüyoruz. acaba sabaha çıkar mıyız, çıkmaz mıyız? Bizim korkumuz bu. Acaba neler olacak? Bizim ailemiz var, ailemizin yanına geldik. ya öbürleri. Başkaları var, kimsesi yok, nereye gidecek? sonumuz ne olacak bizim. Bizim tek isteğimiz bir an önce bir çözüm bulunması. Ciğerimiz yandı bizim. ailemiz yok oldu. Bzi aslında televizyona çıkmak için değil, ama içimiz yanıyor. Kalplerimiz yandı.
Bizim kardeşlerimiz parça parça oldu. Kime ne oldu, bilmedik. Hepsini bir poşete koyduk. Halimiz ne olacak bizim de çocuklarımız var. Biz bir aydan beri her gün ölüyoruz. Asıl bunu çeken bilir. Dünden beri buradayız. Gerekirse biz kadınlar savaşırız. Gerekirse canımız feda. Devletimiz için, milletimiz için. bin can feda. İnsan toprağı için canı için namusu için ölse seve seve ölür. Biz suriyeliler gibi göç falan yapmayız. Biz ölsek namusumuzla, insanlığımızla varız. ya yaşarız, ya ölürüz. Bizim isteğimiz bu. ama bir an önce istediğimiz, bir çözüm bulunması. "
Bu konuşmaların ardından yaklaşık 200 kadının toplandığı taziye evinden ayrılıyoruz. Tam da o sırada biraz ileride erkelerin bulunduğu taziye çadırını, Bakan Faruk Çelik ve beraberindekiler ziyaret ediyor. Kadınlar arasında duyduklarımız, bu ziyaretlerin içlere su serpmediğini açık göstergesi olarak uzaklaşıyoruz.
Haber-Kamera: Didem Açar / Edessa TV