Değerli kardeşlerim; hani makam mevki sahibi birinin hakkında konuştuklarında, onunla alakalı bir söylem gündeme geldiğinde hemen ortaya atılıp ha omu amcamın sınıf arkadaşıydı, bir ara aynı mahallede oturuyorduk iyi adamdır, yakından tanırım diyebilenlerimiz var. Neden? Sırf o insanın teşkil ettiği büyük makama isnaden tanımıyorsak ta tanıyormuş gibi davranırız. Belki bize bir yararı dokunur diye çok iyi tanıyan oluyoruz. Aynı tanışıklığımız acaba Allah ile de var mı? Sahi Onu nerden tanıyoruz. Kimdir, Necidir, kiminle muhatap olur, ilgi alanı nedir diye…
Allah bizim Rabb’imizdir, Bizi yaratan, hayat veren ve verdiği hayatta da imtihana tabi tutan Yüce Yaratıcıdır. O bizi muhatap alıyor, bize türlü nimetler vermiş, tüm varlıkları da insanların hizmetine koymuş bununla yetinmeyip insanları tüm varlıların en şereflisi olarak ilan etmiş. Şerefli kıldığı İnsan ne kadar şerefini koruyor, benim Allah yanında bir şerefim olsun değerim ve derecem olsun diye çaba harcıyor muyuz? Eğer Onun yanında saydığımız bu değerlerimiz yoksa tüm insanların yanındaki değerlerimizin de sizce hiçbir anlamı var mı? Bizden istediği ve beklediği bir şey var mı? Derseniz cevap olarak yok. O’nun da istekleri ve beklentileri yine bizim içindir.
Dünyada ve Ahiret’te kurtuluşumuz ve saadetimiz içindir. Demek ki aslında Allah da bizlere yardım ediyor, merhamet ediyor, acıyor. Bu kadar üzerimizde titreyen bir yaratıcımızı yani Allah’ı ne kadar tanıyoruz, Onunla olan muhabbetimiz nasıldır, O’ndan gelmişken O’na gitmemek olur mu? Olmaz tabi ama O na giderken sevgiyle, aşkla, gitmek için gideceğimiz yolları seçmemiz gerekmez mi hangi yol bizleri Rabbimize daha çabuk ulaştırır daha güzel götürür ve önemlisi O bizi son yolcuğumuzda hangi yolda beklemektedir, nasıl beklemektedir, nasıl karşılamak ister. Biz bu yolculuğumuz sonundaki büyük buluşmaya hazırlık yapmış mıyız? Onun içindir ki en çok tanıma ihtiyacı hissetmemiz gereken varlık tüm kişilerin Rabbi olan Allah’tır. Onun bize değil bizim Ona ihtiyacımız var bunu bir kez daha ve mümkünse son kez anlayalım. Sonuna kadar bu olguyla hareket edelim. Ben burada fazla detaylara girmedim, girmeme gerekte yok sanırım. Çünkü Allah ile bizim aramızdaki akit ve anlaşma bellidir yapmamız ve yapmamamız gerekenlerden bellidir. Ona göre hayatımıza yön vermemizin zamanı gelmiştir ve de geçiyor.
Biz ne yaparsak yapalım istediğimiz kadar Allah’ı tanıyamazlıktan gelelim. O bizi tanıyor, parmak izlerimize kadar O bizi tanıyor, kalbimizin içinden geçenlere kadar ve biz ondan kaçsak ta O’na koşsak ta o bizi tanıyor. Rabbim bizleri kendisinden kaçarken değil kendisine koşarken tanıdıklarından etsin. Selam ve dua ile…