Hristiyanlar başlangıçta Yahudi geleneğini takip ederek şabatı kutluyorlardı. 4'üncü yüzyıla kadar Pazar, Hristiyanlar arasında tatil günü olarak kabul edilmemekle birlikte, İsa'nın yeniden dirildiğine inanılan bir gün olarak kutlanıyordu.
Yeni Ahit'te bu güne "Rabbin günü" adını verilyor; bu da o dönemde özel kutlamaların yapıldığına işaret ediyor. Hristiyan inancına göre, çarmıha gerilen İsa pazar günü dirilmiş; kutsal ruh yine bir pazar günü inmişti. Bu nedenle pazar günleri özel sayılıyor, o gün ibadetin yanında hayır işlerine de yer veriliyordu.
Pazarın resmî tatil günü olarak belirlenmesi ilk defa İmparator I. Konstantinos zamanında oldu. 7 Mart 321'de Konstantinos, pazar gününün bütün resmî görevlilerin ve şehir halkının tatil günü olarak kutlanmasını emretti, köylüler ise tatil yapıp yapmamakta serbest bırakıldı. 3 Temmuz 321 tarihinde ise, bu tatil gününün neşeyle kutlanmasına dair bir emirname yayımlandı. Bu tarihten itibaren bütün Hristiyan dünyasında pazar günü resmî tatil olarak kutlanmaya başlandı.
Batı dünyasında 20'inci yüzyılın başına kadar resmî hafta tatili cumartesi öğleden sonra başlıyor, pazar günü devam ediyordu. 1933'te ABD, cumartesi gününü de tam gün hafta tatili olarak kabul etti. Günümüzde bazı İslâm ülkeleri dışında tüm dünyada, cumartesi ve pazar resmî tatil günleridir.